via B U R E K
U Pošti je kao i uvek bila gužva, toplo i zagušljivo.
Odlučila je da čeka. Red je sporo odmicao. Od toliko šaltera, radila su dva.
Biće duplo brže nego kad radi jedan, tešila se.
Dok je tražila telefon da malo surfuje po netu i prekrati vreme, osetila je da je neko vuče za jaknu. Okrenula se, ali nije videla nikog. Svi su čekali nezainteresovano.
Možda je šala, pomislila je.
Red, kao i da se nije micao. Počela je da surfuje. Ponovi se opet.
Tek tada je spazila to musavo ciganče. Nikad u životu nije videla lepše. Minijaturno, krupnih očiju i prelepog osmeha. Kao lutka.
“Daj mi da kupim burek.”
“Evo, ali kupi burek. Ne daj nikom novac.”
Obuzela je tuga. Ovo dete je bilo nekako drugačije.
Bistrog, pametnog pogleda. Možda bi u normalnim uslovima postalo neko. Da li će kupiti burek, ili će morati da preda novac?
Skoro da je stigla na red, kad se ponovi isto. Opet je neko vukao za jaknu.
Šta je sad?
Osmeh, kao da je obasjalo sunce, i ispružena mala ruka koja pokazuje tek kupljen burek.
U tom trenutku je želela da ga uzme, odnese kući, okupa, presvuče, nahrani, zadrži…
Život je tako nepravedan i komplikovan…
BUREK
Comme d’habitude, il y avait foule à la poste et il faisait chaud.
Elle décida d’attendre. La queue diminuait doucement. Sur l’ensemble des guichets, seuls deux étaient ouverts.
Elle se consolait en se disant que cela ira plus vite avec deux guichets ouverts au lieu d’un.
En s’armant de patience, elle chercha son téléphone pour surfer un peu sur le net. Elle sentit qu’on la tirait pas la veste. Elle se retourna et ne vit personne. Tout le monde attendait dans l’indifférence générale.
Une blague pensa-t-elle.
La queue ne bougeait pas. Elle commença à surfer sur son portable. On lui tira à nouveau la veste.
À ce moment-là, elle vit cet enfant tsigane, au visage tout sale. Elle n’en avait pas vu de plus beau. Petit, aux grands yeux avec un très beau sourire. Un vrai poupon.
« Donne-moi de quoi acheter un burek ! »
« Tiens, mais achète bien un burek et ne donne à personne l’argent. »
La tristesse l’enveloppa. Cet enfant avait l’air d’être différent.
Il avait le regard intelligent et limpide. Peut-être qu’il serait devenu quelqu’un dans d’autres circonstances. Achètera-t-il le burek ou devra-t-il donner l’argent ?
Son tour arrivait enfin, quand on tira à nouveau sa veste.
Quoi encore ?
Un sourire, comme si le soleil rayonnait et une petite main qui tendait un burek fraichement acheté.
A cet instant, elle voulut le prendre, le ramener à la maison, le baigner, le changer, le nourrir et le garder…
La vie est si injuste et compliquée…
Сина канта за отпадоци.
Некаде покрај влезната врата од сендвичарата стоеше сина канта. Знаете онаква пластична со поклопец кој на средината има осовинка и е на клацкање. Со едната рака туркате надолу а другата се подига, ја кревате раката и кантата останува поклопена.
Еден сосема обичен ден, гужва и така и така, не многу. Сите лапаме кој што си нарачал и во еден момент втрчува или подобро речено влетува едно дете и со вешт покрет како онаа убавата и згодна од лотарија што ги извлекува наместените грепки, ја пика раката во канта и вади едно гооооолемо парче сендвич со плескавица. Некој доволно најаден го фрлил она мало парче лебче и убаво се виде имаше и малку плескавица. А колку да беше тоа, па нека е било две три гризнувања.
Најсилниот дел од оваа приказна е возбудата на детето. Тоа беше како да го беше добило највредниот подарок на светот. Одеднаш му се озари лицато, му блесна насмевка, му се провидеа забите со слабо посветена грижа за нив, и вадејќи ја раката направи едно такво свртување како оние од уметничко лизгање на лед. Со поглед гледа кон касиерката, бега и со раката удира во едно столче, во другата цврсто го држи пленот и излетува надвор.
А надвор, надвор е уште појакиот дел од ова мое раскажување. Надвор, едно помало дете, и уште едно уште помало дете, кога видеа дека уловот е успешен скокнаа како што многумина скокаат гледјќи фудбал и знаете она, Гооол!!! …и со таква брзина побегнаа како да сториле некаков криминал и ги брка незнам кој.
Верувам на многумина од присатните на настанот им беше слично како на мене. Запрепастени е многу слаб збор ама во моментот немам посоодветен. Три деца се израдуваа на огризок од сендвич.
Ќе се сложите, Калимеро и нема правда нели. Еден цел блог за случување кое траеше помалку од пет секунди.
Blog koji toplo preporucujem svima, https://snowwhitesflakesblog.com/
